weekend voorbij

Het afgelopen weekend ook kans gehad om wat andere dingen te doen dan veldbezoeken en afspraken. Gisteren een lange wandeling gemaakt met Peter (collega-evaluator) en Piet (Head of Mission van Cordaid Haiti). Vroeg op pad om na 4 uur een oud fort te ontdekken midden in de bergen. Prachtige natuur en vooral heel veel verbaasde gezichten over die drie rare blanken die in de zon voor de lol tegen een berg op gaan lopen! Het ging nog even heel hard regenen, maar dat duurde niet lang, dus toen we weer terug waren konden we nog even een duik in de Caribische zee maken om af te koelen. Blaren en spierpijn maar wel een fijne dag zo.
Peter en ik hebben deze week nog om hier alle gegevens op te halen en dan vertrekken we weer naar Nederland. Espy, onze Haitiaans-Amerikaanse collega is gisteren weer vertrokken (zie ook de foto onder de boom voor het hele team), dus nu nog met een gereduceerd team voor de laatste dagen. Het loopt goed, we krijgen voldoende informatie en Cordaid heeft ook een erg goed programma gedraaid: 6.000 huizen bouwen in een land in chaos, zonder goede infrastructuur die voor een deel verwoest was en zonder al te veel capaciteit, dat is een hele prestatie. Zeker vergeleken bij andere organisaties die de aanpak van Cordaid vaak als voorbeeld gebruiken, is dat leuk om te zien! Naast dat het werk dus positief is is het ook nog eens gezellig en loopt het lekker met ons teampje (wat elkaar van tevoren nog helemaal niet kende maar wat ik viavia en viavia bij elkaar had gevonden). Dat is ook nog altijd afwachten natuurlijk.
Foto’s van de wandeling en het fort en het uitrusten daarna. En van een paar bouwvakkers, het team en van een paar schoolmeisjes met staartjes. En een foto van een tentenkamp. Er zijn in de stad nog vrij veel kampen over, die halen het nieuws ook regelmatig. Wij hebben niet heel diep gezocht in de redenen van die kampen, omdat dat niet in onze opdracht zit. Maar er zijn verschillende redenen. Eentje is dat er voormalige huurders in wonen. De shelter programma’s richten zich allemaal op terugbouwen van woningen van vroegere eigenaars. Huurders komen daar dus niet per definitie voor in aanmerking. De huurder kan wel toestemming krijgen van de landeigenaar of van de vorige eigenaar van het huis en dan kan er toch gebouwd worden, met een garantie dat de huurder er voor drie jaar kan wonen. Maar als de eigenaar niet mee wil doen, dan houdt dat op. Of als de eigenaar er vroeger drie woningen verhuurde (boven op elkaar) en dat is ingestort en welke huurder mag er dan nu een shelter/eenkamerwoning op de grond zetten? Niet alle drie, dat is duidelijk. Vandaar dus een nog een grote groep huurders. Een andere groep is: ouders met oudere kinderen die nu een eenkamerwoning hebben gekregen maar die dan zeggen tegen de kinderen die vroeger nog ‘gewoon thuis woonden’ dat ze nu maar in een tent moeten blijven (mogelijk in de hoop dat ze nog een keer hulp krijgen, mogelijk zodat er voor iedereen wat privacy overblijft). En dan is er vast ook wel een groep mensen vanuit andere gebieden die de gok nemen om nu naar de stad te komen in de hoop er beter van te worden. En ja, dan staan er nu nog wel duizenden tenten en dan is dat niet te controleren, dus. Inmiddels zijn er ook wel projecten om juist die mensen uit de kampen te krijgen, door ze een jaar huur mee te geven en ze zelf een alternatief te laten zoeken. Cordaid is daar echter niet mee bezig want heeft zich nooit met de kampen bemoeit, dus vandaar dat wij daar ook niet echt ingedoken zijn. Wel interessant natuurlijk!
Okay, dat was het weer. Met Pinksteren ben ik er al weer. Doeg, en dank voor de reacties, dat is altijd leuk om te ontvangen!