De tweede week

Nu onze tweede week erop zit, wordt het tijd voor wat verhalen vanuit Kampala. Wat is er zoal gebeurd? Marten is weer begonnen met werken, we hebben onze eerste sociale contacten gelegd, ik ben met de kinderen en onze bewaker John op pad geweest om een grasmaaier te kopen, zijn toen ook aangehouden door de politie, het zwembadje staat en wordt veelvuldig gebruikt en last but not least: de zoveel besproken apen zijn in de tuin op bezoek geweest! Roerige tijden dus hier. En tegelijkertijd ook rustig; omdat we nog niet zoveel weten en kennen hier zitten we relatief veel in ons huis en tuin.
Die apen dus, want dat was –zeker voor de kinderen- een soort hoogtepunt. We zaten rustig buiten wat te drinken toen er ineens wat geritsel was in een boom naast het terras, en daar liepen en slingerden ze: de apen! Een groepje van 6 of 7 apen renden van boom naar boom en aten wat vruchtjes, op de trampoline kwamen ze niet, ze zaten ook op het dak waar ze elkaars vachten lekker zaten te vlooien. Toen de kinderen blij John gingen halen om dit wonder te aanschouwen kwam de katapult er meteen bij om de bezoekers weg te jagen. Want blijkbaar moet je deze gasten echt niet in je tuin willen, als je de deur open laat staan komen ze naar binnen.
Gisteren ben ik met de kinderen en John op pad geweest om een grasmaaier te kopen. Het gras in de tuin moet kort blijven om er voor te zorgen dat er geen slangen komen, dus zo’n maaier is wel een belangrijke levensbehoefte hier. John ging mee om de weg te wijzen en dat was maar goed ook, want alleen was ik er nooit gekomen. Drukke wegen met onoverzichtelijke kruispunten waar je voorrang moet nemen in plaats van krijgen. Dus auto er maar tussen duwen en volhardend zijn.. De eindbestemming was een zeer klein en vaag winkeltje dat vol stond met hifi sets (zie foto), en daar hadden ze dus ook grasmaaiers. Jaja. En parkeren? Midden in de drukte zei John olijk ‘and then we park here’, haha leuk hoor, Inger de parkeerheld (niet). Maar goed, als het moet dan moet het. Uiteindelijk lukte het. Op de terugweg wilde John ook wel even rijden, goed om te testen dacht ik, stel dat het ooit handig is, is het fijn om zijn rijstijl te kennen. Bijna thuis worden we aangehouden door de politie.. Agent vol slijmpraatjes naar mij ‘I want to marry you’, tss. Bleek dat John’s rijbewijs 5 dagen verlopen was. Sja daar sta je dan. Boete betalen van 40.000 Shilling (ongeveer € 12)? Of agent omkopen? Het was niet mijn rijbewijs dus ik heb me er buiten gehouden.. uiteindelijk is het omkopen geworden, niet zo fraai nee.
Vanochtend hebben we een wandeling gemaakt door het centrum van Kampala, een toeristenmarkt bezocht en verder wat door de straten gelopen. Goed om een beeld te krijgen van waar we terecht zijn gekomen, het is nog wat zoeken want het is een grote en (voor mij nu nog) onoverzichtelijke stad. Maar de cirkel wordt elke dag wat groter.
En nu is het bijna zo ver dat de school gaat starten. De spanning bij Paris, Leto en Juno begint toe te nemen. Want het is natuurlijk ook best een beetje eng. Engels praten, we oefenen elke dag een zin. Juno is vooral goed in ‘we are zitting in the car’ (kan altijd van pas komen), en Paris oefent met ‘I don’t speak English’ en ‘I do not understand’, en Leto ‘do you want an oliebol?’. Maandag is de school nog dicht maar zijn de juffen en meesters er wel dus dan lopen we alvast binnen om even wat te wennen en dan dinsdag begint het echt. Daarover dus later meer.