Eerste indrukken

Vorige week zondagavond laat kwam ik in Kampala aan en ik voel me al behoorlijk thuis. De goedlachse Ugandezen, de zon (tussen de flinke regenbuien door), het herkenbare werk en de feestelijkheden de afgelopen week hebben daar zeker aan bijgedragen. Maar ook mijn collega’s op het project en mijn eerste indrukken van Kampala als stad waar wij de komende jaren zullen wonen zijn superpositief. Dus dat belooft wat!
Maandag eerst langs bij een van de drie mogelijke internationale scholen voor Paris, Leto en Juno. De Ambrosoli school is populair dus ik had de tip gekrgen daar meteen naartoe te gaan. En dat was inderdaad niet onverstandig. Een hele leuke, vrij kleine school (alleen lagere school, terwijl de andere scholen ook middelbaar onderwijs aanbieden en daarmee dus veel groter zijn), met leuke mensen, fijne sfeer en mooie omgeving. Leto en Juno zouden zo terecht kunnen, maar het jaar van Paris zat vol en alleen bij heeeeeel hoge uitzondering zou het bestuur toestaan dat er meer dan 20 (!!) leerlingen in een klas zouden komen. Toch aangemeld en wonder boven wonder kwam er de dag daarna een plaats vrij, ook voor Paris. Dus dat is al mooi gelukt! Ik ga volgende week nog wel bij een andere school kijken, maar dit voelde erg goed.
Na verder kennismaking met Denis, mijn counterpart in het project, wat andere overleggen en formaliteiten, begonnen met het bestuderen van het project en het werk. Dinsdag ging dat nog door, al was het toen Independece Day, dus feest. 50 jaar onafhankelijkheid werd gevierd met parades, laagvliegende straaljagers, heel veel hoog bezoek en heel veel vrolijke mensen. De rest van de week was ik het veld in om bij 3 van de 4 colleges te gaan kijken. Alledrie heel verschillend, met verschillende problematiek, dus dat is leuk. De vierde ga ik morgen bezoeken. Maar in ieder geval voldoende werk de komende maanden, dat is duidelijk.
Verder gisteren al wat gaan kijken naar huizen, dat wordt vervolgd. En ontdekken waar je hier boodschappen doet, waar je uit eten kan, en of het veilig genoeg is om achterop een brommer rond te rijden (eigenlijk niet, ik hoorde gisteren over 8 doden per dag waar een ‘boda boda’ bij betrokken is... dat is nogal wat ja... helmpje kopen?). En het belangrijkste van gisteren: Uganda voetbalde tegen Zambia in de play-offs voor de Africa Cup. De stad was zwart-geel-rood en iedereen was opgewekt en gespannen. Helaas helaas, na 1-0 winst gisteren was de stand gelijk en met penalties verloor Uganda met 8-9. Geen boze fans, over tot de orde van de dag, maar wel jammer natuurlijk.
En tot zover weer.
Op Facebook staan een paar foto’s (ik probeer ze ook nog op deze pagina te plakken, maar internet werkt nu niet mee).

Groet,
Marten