2

Bericht nummer twee vanuit Kampala. Ik woon inmiddels in een klein appartementje zodat ik niet drie weken in een hotel hoef te zitten. En er is een minizwembadje, ook niet onaardig, maar ik ben er nog niet ingesprongen. Op loopafstand een grote supermarkt, een straatje met restaurantjes, en een soort koffiebarretje waar ze op zaterdag ook verse feta verkopen en biologische groente. Oesterzwammen bijvoorbeeld (gewone champignons hebben ze hier nergens), maar ook tomaten en spinazie. Dus dat eet ik vandaag.
Het werk krijgt vorm. De scholen allemaal bezocht en me verdiept in de aanbestedingsregels van Uganda. Eerst willen we namelijk dat er een paar studies gedaan gaan worden, op gebied van biagas en andere renewable energy, en op gebied van duurzaam bouwen en klimaat. Dat laatste staat hier nog in de kinderschoenen maar we willen in ieder geval scholen ontwerpen waar het een beetje koel is in de lokalen, zonder dat er een airconditioning aan hoeft te staan. Dat eerste is al wat bekender, maar daar valt volgens mij nog heel veel in te bereiken. Dat zijn trouwens ook wel de leukste kanten van het project, dat er wel echt ruimte en interesse is om hiermee aan de slag te gaan! Ik was gisteren ook bij een biogas installatie, aangelegd bij een soort studentenflat, waar zo’n 500 studenten wonen. Ze koken daar volledig op de biogas van hun eigen poep! Geweldig eigenlijk en supersimpel. Gewoon zorgen dat er geen lucht bij komt, voldoende en niet teveel water en geen zeep, en dan zorgen die lieve leuke bacterietjes voor de rest! Degene die het had aangelegd was zichtbaar trots en vertelde hoe hij het ontworpen had en wat de mogelijkheden zijn bij zo’n systeem. Nou ja, zoiets willen we dus op die colleges dus ook.
Behalve die studie moeten er ook architecten gecontracteerd worden. Dus ook daar maken we nu de aanbestedingsdocumenten voor. Als ik dan dadelijk weer een anderhalve maand in Nederland ben (en in Brussel voor een training) dan kunnen de aanbestedingsprocedures gestart worden zodat we in januari werkelijk aan de slag kunnen. Denis, die al een paar maanden eerder aan het project is begonnen, kijkt daar ook naar uit. Aan de andere kant is hij ook bekend met de lange procedures bij dit soort trajecten, vergelijkbaar met Europees aanbesteden in Europa. Maar goed, er gaat veel geld in om (bijna 10 miljoen euro) dus je mag ook verwachten dat er voorzichtig en zorgvuldig mee gedaan wordt!
Over geld gesproken. Ik teken morgen het huurcontract voor het huis (zie foto’s, als het uploaden lukt). Huur willen ze hier vooruitbetaald hebben. Twaalf maanden, zelfs! Dus we zitten voorlopig aan dat huis vast. Maar het is prachtig, met een enorme tuin met supergrote bomen. En met apen... Dat lijkt leuk, maar die jatten alles van de tafel op het terras of onder de boom, dus de tip was om een hond te vinden. Dus wie weet hebben we straks weer een hond! Leuk? Vast wel. Het huis is op loopafstand van de school van Paris, Leto en Juno, dus dat is ook heel prettig. Alleen het zwembad, waar natuurlijk flink op gehoopt was, dat is niet gelukt. Maar ja, je kan niet alles hebben.
Zie google maps: Younger Avenue, Kampala. Komend vanaf Luthuli Avenue, het tweede huis links, na de bocht, nummer 10.
En dan Uganda en de Ugandesen. Tjonge, wat een land! Geloof ik dan. Vrolijk en open. Groen en afwisselend. Warm maar niet te warm. Druk en levendig, maar ook rustig en relaxed. Gemotiveerd en geïnteresseerd. Veilig. Maar ik ben misschien niet helemaal objectief, want als ik nu twijfelachtig of negatief zou doen over dit land... Maar goed, zo staan de zaken op dit moment.
Groet, Marten