Eerste berichten

Morgen is het precies een week geleden dat ik aankwam in Islamabad en ik denk dat ik het nu wel aan kan om mijn eerste indrukken te melden. Ik zit dit te schrijven in Besham, op de grens van mijn werkgebied, het district Shangla. Maandag meteen het veld in gegaan om te zien hoe alles werkt en om daar de mensen te leren kennen. Morgen weer terug naar Islamabad, waar ik normaal gesproken woon en werk. Maar goed, ik zal eens een paar onderwerpen langslopen. Allereerst, toch maar de (on)veiligheid.
Veilig of niet?
Veel mensen dachten dat het waarschijnlijk heel onveilig zou zijn in Pakistan. Natuurlijk gebeurt er af en toe wel eens wat, en na dat incident in Abbottabad een paar maanden geleden was het even gespannen, maar nu lijkt alles vrij rustig. Er zijn gebieden waar mogelijk Taliban zitten, dus daar gaan we gewoon niet heen. En in Karachi schijnt het niet veilig te zijn, met name vanwege lokale vetes en politieke intriges. Maar dat is allemaal best ver weg dus ik maar me daar niet zo druk om. In Islamabad is alles rustig. Er wordt wel veel gecontroleerd, door politieposten op straat, of bij binnenkomen van een Westers hotel of zo. Maar dankzij die controles is het dus rustig, zullen we maar zeggen. Ook in Shangla is alles prima en is er geen enkele reden om gespannen te zijn. Over het algemeen dus best goed, je moet geen moeite hebben met militairen en wapens want die zie je overal, maar daar was ik al redelijk aan gewend.
Eten en drinken
Waar ik nog niet aan gewend was was dat ik hier aankwam in de Ramadan en die is hier natuurlijk heilig. Overdag dus nergens iets open om te eten of te drinken en als je zelf dan toch maar een glas water drinkt dan niet al te zichtbaar. Gelukkig verwachten ze niet dat je meedoet als je geen moslim bent, maar het is wel wat sneu als je net een paar uur een berg op hebt gelopen om een watertank te zien en je drijfnat van het zweet terug komt bij de auto en je dan zelf wel een halve fles water leegdrinkt en je collega wat ongemakkelijk staat te lachen en zegt dat het niet erg is... Maar ja, hij heeft straks een mooi eeuwig leven en dat is voor mij nog maar de vraag! De leuke kant van het vasten is dan het uitgebreide eten als de imam begint te zingen, deze week rond 19 uur (dat valt dus heel erg mee, ik denk in Nederland een paar uur later!). In Besham werd dat met het hele team op kantoor gevierd en dan zijn er heerlijke gerechten, die ook in een kwartier zijn weggewerkt om weer op tijd te kunnen gaan bidden. Geweldig om mee te maken natuurlijk! Volgende week is het Eid, dus dan is het vakantie (heb ik weer, kom ik hier om te werken is mijn tweede echte week meteen vakantie... maar ik kan het wel gebruiken om me verder in te werken en dan ga ik maar wat toeristische dingen doen, ook leuk!).
Werk
Ik ben hier om te zorgen dat het Cordaid programma afgerond wordt, tenminste het deel van 750 huizen en 80 watervoorzieningen bouwen. Dat moet allemaal eind oktober klaar zijn. En na het eerste veldbezoek moet ik toch zeggen dat er nog meer moet gebeuren dan ik eerst gedacht had. Er moeten bijvoorbeeld nog 250 beneficiaries gevonden worden voor de huizen. Er moeten nog grote delen materialen geleverd worden, eerst naar de warehouse en dan naar die beneficiaries. En dan moet er dus nog gebouwd worden. Het waterprogramma loopt qua uitvoering beter op schema maar nu blijkt dat de kwaliteit van het water in veel gevallen niet voldoende is, dus ook daar moet nog wat aan gebeuren. En dan is de komende week dus vakantie, dus dat is handig. Meer hierover een volgende keer.
Kleding
Ik ben nog wat aan het zoeken naar welke kleren ik aan moet bij welke gelegenheid. Het is nog steeds vochtig en heel warm, zo’n 35 graden, wat in september zou moeten omslaan tot echt lekker weer. Maar nu nog niet dus. Thuis dus meteen een korte broek en een t-shirtje aan. Maar naar kantoor toch wel een lange broek en een blouse met korte mouwen. En in het veld een zogenaamde shalwar kameez, een soort pyama met wijde pijpen een oversized shirt. Handige bijkomstigheid: als je even een duik wilt nemen kan je die gewoon aanlaten (zo ben ik dus inderdaad even in de snelstromende rivier de Indus gegaan gisteren) want dat doet iedereen op die manier.
Tot slot
Even tot zover. Ik moet nog een camera kopen omdat de beloofde camera op kantoor er toch niet was, dus foto’s komen nog binnenkort. Ik kan via deze site automatisch laten weten als ik iets nieuws hebt gemeld. Als je dat wilt kun je je dus aanmelden via www.martentreffers.waarbenjij.nu en dan links je mailadres invullen bij ‘blijf op de hoogte’.